Kamień węgielny

Akt erekcyjny kościoła w Podsarniu 
parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Podsarniu-Harkabuzie

Działo się to w miejscowości Podsarnie na Orawie w Parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Podsarniu – Harkabuzie R.P. 2007 w sobotę 22 czerwca, gdy Najwyższym Pasterzem Kościoła był Benedykt XVI; Metropolitą Krakowskim Stanisław Kardynał Dziwisz; biskupami pomocniczymi byli: bp Jan Szkodoń, bp Jan Zając, bp Józef Guzdek. Dziekanem dekanatu Jabłonka był ks. prałat Stanisław Krupa, proboszczem nowej parafii w Podsarniu – Harkabuzie ks. Leszek Uroda. Wmurowano kamień węgielny pod budujący się kościół, który nosił będzie wezwanie świętego Jana Pawła II. Kamień ten został poświęcony dnia 28 maja 2006 r. przez Ojca Świętego Benedykta XVI podczas pielgrzymki do Polski na Błoniach Krakowskich

Wmurowania kamienia dokonał J.E. Ks. Stanisław Kardynał Dziwisz.

Projekt kościoła wykonał p. inż. arch. Bogusław Kulka, natomiast kierownikiem nadzoru był p. Stanisław Adamczyk, kierownikiem budowy p. Antoni Majka, a wykonawcą ekipa p. Tadeusza Prylińskiego z Podszkla.

Działkę pod budowę świątyni podarowała rodzina Edwarda Siarki s. z Podsarnia.
Kościół powstaje dzięki ofiarom mieszkańców parafii MB Nieustającej Pomocy w Podsarniu – Hakabuzie oraz ludzi o wielkim sercu otwartym na sprawy Boże. Komitet Budowy Kościoła stanowią: Siarka Edward j. – poseł na Sejm RP, Chowaniec Władysław, Jędraszczak Józef, Kraus Czesław, Surma Jerzy, Śmiech Aniela – sołtys wsi Podsarnie, Śmiech Władysław.

Na wieczną rzeczy pamiątkę akt niniejszy podpisany własnoręcznie przez Ks. Kardynała, Ks. Dziekana i innych uczestników uroczystości w ścianę budującego się kościoła zostaje wmurowany.

Miłość Boga Ojca, Łaska Pana Naszego Jezusa Chrystusa, Dar Jedności w Duchu Świętym niech zstąpi wraz z błogosławieństwem Boga Wszechmogącego na wszystkich, którzy w duchu WIARY, NADZIEI i MIŁOŚCI, czci dla NAJŚWIĘTSZEJ MARYI Panny i modlitwie o rychłą kanonizację Sługi Bożego Jana Pawła II w budowaniu tej świątyni mieli, mają i będą mieć swoją cząstkę. AMEN.

Metropolita Krakowski
J.E. Ks. Kardynał
Stanisław Dziwisz

Dziekan dek. Jabłonka
ks. Prałat Stanisław Krupa

Proboszcz Parafii MB NP
w Podsarniu-Harkabuzie
ks. Leszek Uroda

Proboszcz parafii św. Marcina
w Podwilku
Ks. kan. Kazimierz Gunia

Poseł na Sejm RP
Edward Siarka

Wójt Gminy Raba Wyżna
Andrzej Dziwisz

Wykonawca
Tadeusz Pryliński

Powitanie przez dzieci

(powitanie powiedziała w gwarze Wioleta Śmiech z klasy III ze SP w Harkabuzie)

Nojdostojniyjsy Księze Kardynale, nas ukochany Arcypasterzu. W imiyniu całyj nasyj parafii witom Wos z nojwiynksym sacunkiym i wielkom radościom. Dziynkujymy nojpirwyj Bogu, Wom Eminencjo i syćkim, ktorzy swojom modlitwom, ciyrpiniym, hojnymi ofiarami przycynili sie do tego coby w nasej parafii budowano dom Bozy.

Ciesymy sie łogromnie, ze przyjoneś nase zaprosynie i przybyłeś wmurować kamień wyngielny do nasego kościoła poświeyncony przez nasego umiłowanego Łojca Świyntego Benedykta XVI.

Prosimy Ciebie Eminencjo cobyś tom swojom łojcowskom rynkom pobłogosławił nasyj parafii, Ksiyndzu Proboscowi i syćkim ludziom dobrej woli. My zaś łobiecujymy ze bedymy łoryndować za tobą u Nojświyncyj Paniynki i nasego ukochanego Łojca Świytego Jana Pawła II, ktory spoziro na nos z Domu Łojca.

Scynś Wom Boze.

Fragment homilii ks. Kardynała

Drodzy bracia i siostry! Razem z wami przeżywam radość z wmurowania kamienia węgielnego w upragniony przez was kościół. Moja radość jest tym większa, że należycie do gminy Raba Wyżna, mojej rodzinnej miejscowości, i że w dziele tworzenia parafii i budowy kościoła mają swój udział ludzie, którzy pełnili funkcje społeczne w tej gminie.

Pragnę was zapewnić, że z głębokim szacunkiem odnoszę się do waszego regionu, do piękna natury; do tej Babiej Góry, która patrzy na orawską Ziemię i na całe Podhale. Niech z Orawy zawsze płynie światło wiary, dobrych zwyczajów i tym ubogacajcie naszą Archidiecezję.

Orawa w swojej historii wydała wspaniałych ludzi, których pamięć w sposób szczególny jest zachowywana w Archidiecezji Krakowskiej. Także w naszych czasach Orawa wydała wybitnych kapłanów, spośród których zasługuje na szczególną uwagę i wdzięczność z mojej strony ks. bp Jan Szkodoń. Ziemia ta wydała także współcześnie znaczących polityków — posłów i senatorów oraz inne osobistości, które odgrywają ważną rolę w życiu publicznym. Razem z Wami cieszę się z tych osiągnięć, bo przecież nie może się nie radować serce waszego biskupa, którego Bóg powołał z drugiej strony Beskidów, zza lasu, a który od dziecka z zainteresowaniem patrzył w tę stronę, a dziś patrzy z miłością pasterza.

Drodzy bracia i siostry, zwracam się do Was wszystkich, nie tylko z Podsarnia, ale i z Orawy: pielęgnujcie to, co jest waszym bogactwem, i nie pozwólcie, by wiatry przychodzące do was spoza Babiej Góry zniszczyły to bogactwo. Nie zamykajcie się na innych, ale równocześnie zachowujcie i pomnażajcie to, co jest waszym bogactwem. Niech droga przez Chyżne do świata będzie drogą, która Was buduje, a nie niszczy. Niech budowaniu międzyludzkich relacji i wzajemnemu ubogacaniu służy także poświęcona przeze mnie w ubiegłym roku droga z Raby Wyżnej do Harkabuza, która połączyła Podhale i Orawę. Wiele tu jest wspólnot i parafialnych, i cywilnych, ale jedna jest Orawa. Pilnujcie tej jedności! Niech ona służy i Kościołowi, i społeczności!

Bracia i siostry w Chrystusie, za chwilę dokonam obrzędu wmurowania kamienia węgielnego w budowany przez was kościół. Niech ten moment mocno zapisze się w naszych sercach. Niech nam przypomina, że Chrystus jest naszym fundamentem. Na Nim chcemy budować nasze życie i życie naszych dzieci. Matce Bożej Nieustającej Pomocy polecamy wszystkie sprawy związane z budowaniem tego kościoła i tworzeniem się wspólnoty parafialnej. Niech Maryja, Matka naszego Pana, swoim matczynym płaszczem osłania nasze rodziny małżonków, dzieci i młodzież, osoby starsze i samotne. Niech zawsze będzie dla nas źródłem pocieszenia i nadziei. Amen.