W programie wizytacji kanonicznej parafii św. Marcina w Podwilku przez Arcybiskupa Krakowskiego, Księdza Kardynała Karola Wojtyły w czerwcu 1970 roku, znalazły się odwiedziny miejscowości Podsarnie i Harkabuz, należących do tej parafii. Obyły się one w godzina popołudniowych 23 czerwca 1970 roku. Najpierw Ks. Kardynał spotkała się z mieszkańcami Podsarnia w salce katechetycznej, a następnie udał się do Harkabuza. Na granicy miejscowości przesiadł się z samochody do bryczki i w towarzystwie konnej banderii dotarł do sali katechetycznej i do niedokończonej kaplicy na roli Kierpcowej. Tam witający go przedstawiciele mieszkańców w osobie sołtysa Józefa Sikory i Karoliny Twardosz, poprosili, aby w „punkcie katechetycznym” jak nazywano budynek niedokończonej kaplicy mogli mieć Mszę świętą. Ksiądz Kardynał zapisał to w sprawozdaniu powizytacyjnym w ten sposób: „Parafianie z obu tych miejscowości przyjmowali nas bardzo serdecznie, a w Harkabuzie prosili, aby mogła się u nich odprawiać Msza św. ? zwłaszcza ze względu na słabych i chorych, którzy nie mogą dojść do kościoła parafialnego. Ks. Proboszcz gotów jest to uczynić, a sposób omówiliśmy”. I tak tez się stało.
W 5 dniu po tym wydarzeniu ks. proboszcz ks. Józef Czekaj odprawił pierwszą Mszę świętą co dopiero w przygotowanej „kaplicy”. Było to w Uroczystość świętych Piotra i Pawła 29 czerwca 1970 roku o godzinie 15.00.
Wdzięczni mieszkańcy Harkabuza postanowili osobiście podziękować swojemu Dobrodziejowi. Na jesień tego samego roku delegacja Harkabuzian w składzie: Józef Sikora – sołtys wsi i Karolina Możdżeń, udali się do Pałacu Biskupiego, na ulicę Franciszkańską 3. Do Krakowa dotarli PKS-em. Wraz z kwiatami ofiarowali Księdzu Kardynałowi…. poduszkę z pierza, tzw. „jaśka”.
Dar, ten został przyjęty z wielką radością. Podobno ofiarowany „jasiek” towarzyszył Księdzu Kardynałowi aż do Rzymu… Może i jest coś z prawdy w tym podaniu, a może został on podarowany jakiemuś biednemu, co często zdarzało się czynić przyszłemu świętemu.
